Şu Büyüklük Mevzusu

You've Got Mail'in bir sahnesinde Kathleen Kelly, küçük bir hayatı olduğundan bahseder, küçük ama değerli bir hayatı...O filmi belki de 20 kez izlememin nedeni bu sanıyorum, küçücük hayatlara yaptığı övgü.

Yıllarca büyük ve önemli bir hayatı olacağına inanan, ama zaman içinde bu hayalinin gerçekleşmeyeceğini farkeden her genç yürek, ilk etapta kaçınılmaz bir yıkım yaşar. Benim potansiyelim, benim hayallerim, benim yeteneklerim, benim, benim, benim.. Aynı sözcükler tekrarlar durur beyninde.. Yeterli acı çekildikten ve gözyaşı döküldükten sonra, "hayat devam ediyor" mottosuna pek de bilgece olmayan bir şekilde varmıştır. O büyük ve önemli hayat tasvirinin içinde de aynı kişi olacağını, "öz"ünden kaynaklanan sorunları da güzellikleri de aynı şekilde yaşacağını farkedip, tasarladığı hayalin "küçük ama değerli" versiyonunu kabullenir. Mevsim değişikliklerinden, şekerlemelerden, renklerden, dokunmaktan, gülmekten ve ağlamaktan, müzikten.. gittikçe daha fazla zevk almak ister.

Bu dünyaya bir kez geldiğimiz söyleniyor, her şeyi yaşamak için sadece bir kerelik hakkımız var. Sonrası belki de ve büyük ihtimalle boşluk.. İşte tüm bunları bir gün yaşlandığımda beni asla dinlemeyecek olan gençlere içirmek üzere, deneyim çorbama ekleyip duruyorum, tuzu ve acı biberiyle birlikte.

Hala küçük ama değerli hayatımda, büyük ve önemli bir yaşam sürer gibi heyecanlanabiliyorum. Bir radyo kanalı, güzel bir fotoğraf, ilginç bir fikir peşine düşüp, o kıpırtıyı hissedebiliyorum. Sanırım tüm bu arayışların nedeni, o pır pır çırpınan heyecan duygusunu yaşamak...Her gün aklımda bir listeyle dolaşıyorum, yapılacaklar, alınacaklar, yaşanacaklar.. Tamamlanıp da hiç bitmemesini istediğim uzuun bir liste, daha da uzaması, hep canlı kalması benim dileğim..
http://www.youtube.com/watch?v=t2ACWi-Jm-o